زن یا گوسفند

می گفت در مراکز روسپی گری آمریکا ؛ زنان فاحشه چهار دست و پا روی سکو این ور و اونور می رفتند تا مردی یکی از اونها را انتخاب کنه و برای کام گیری از اونها پول بپردازه می گفت اینها زنانی بودند که بایست قسمت اعظم فروش تن خود را به مسئول مرکز که یه زن میانسال بود و بهش ... می گفتند پردازند باورم نمی اومد که زن مثل گوسفند بفروش برسه و ازش بصورت سازمان دهی شده فقط بهره جنسی ببرن 

 

تا اینکه مطلبی را در یکی از وبلاگها خوندم که در زیر اونو آورده ام ؛ آره ما هم زمونی در ایران خودمون مراکز بهره کشی از زنان ایرانی را بصورت سازمانی داشتیماین مراکز روسپی گری نبودند بلکه داشتن عزت زن را می فروختند بلکه داشتند انسانی بودن زن را می فروختند اونها زن را با گوسفند اشتباه گرفته بودندحالا این متن را بخونید  

(برگرفته از آدرس http://oldpilot.blogfa.com/post-339.aspx  ) 

نگاهی به پدیده روسپی گری در ایران ...

اکثر اون هایی که سن و سالی ازشون گذشته و دوران پیش از انقلاب رو یادشون می آید ، خوب به خاطر دارند مراکزی در تهران و شهرستان ها وجود داشت که در آن زنان روسپی زندگی می کردند و کالای خود را که همانا ارائه  تن خویش برای دقایقی به مردان هوس باز بود ، از این گذر درآمدی کسب کرده و زندگی فلاکت بار خود  ادامه می دادند .. این که چگونه  زنان جوان و بزک کرده سر از این  محل های بدنام در آورده و همانند یک کالا دست به دست می شدند ، داستان مفصل خودش رو داره . که قصد دارم برای آگاهی عزیزان جوانی که فقط نامی از چنین محله هاای شنیده اند ، به طور خلاصه بیان کنم . این گونه مراکز معمولآ با نام های متعددی شناخته می شد . که در تهران به آن شهرنو ، قلعه و یا  جمشید  می گفتند .  بعد از انقلاب تمام خانه های آن محله با خاک یکسان شده و تبدیل به فضای سبز و پارک زیبایی شد .

این که چه گونه بانوان جوان سر از این گونه نجیب خانه ها در می آوردند ، داستانی بس مفصل دارد که فقط می توان به این نکته اشاره کرد که باند های مافیایی متعددی در تجارت ، نقل و انتقال و زورگیری از زنان مفلوک وجود داشت .  که معمولآ دستمایه اغلب فیلم سازان وطنی پیش از انقلاب قرار می گرفت . به عنوان نمونه می توان به فیلم های " خاطر خواه " ، دشنه ، سوته دلان و غیره اشاره کرد . روسپیان با ساکن شدن در این گونه محله های بدنام ، علاوه بر داشتن سرپرستی پیر از قماش خود که آن را خانم رئیس می نامیدند ، معمولآ تعدادی گردن کلفت چاقو کش هم در مقام حامی یا بهتره بگوییم زور گیر ، در اطراف آن ها می پلکیدند . در این میان آن هایی که از بر رویی زیبا برخوردار بودند ، هریک معشوقه خصوصی یکی از شرور های محله بوده که بخش زیادی از درآمدشان نصیب آنان می شده است  . در این میان نباید از نقش واسطه ها یا همون قوالان غافل بود . این افراد که در حقیقت به نوعی مالک زنان محسوب می شدند ، همانند کالایی از آن ها استفاده می کردند .

در آن روزگار برای جلوگیری از انواع بیماری های واگیر ، روسپی ها زیر نظر وزارت بهداشت مرتب معاینه شده و در همان محله نگهداری می شدند . مردان هوس باز برای ارضای تمایلات خویش بعد از ورود به قلعه ، با سرک کشیدن به خانه ها که در آن زنان تن فروش در یک ردیف به صورت نیمه لخت نشسته بودند ، بعد از انتخاب با خریدن ژتون از خانم رئیس ، به اتاق محقر روسپی که اغلب با تختی زوار در رفته ، پنکه ای قدیمی و یخچال کوچکی تزئین شده بود ، و دیوار های آن منقوش به تصاویر ستارگان سینمایی بود ، مشغول کام گیری می شدند . گاهی هم دیده می شد بعضی از مردان هوس باز حرفه ای با شنیدن آوازه حضور زنی زیبا در یکی دیگر از شهر های کشور ، برای کام گیری راهی آن دیار غریب می شدند !! فراموش نکنیم که مافیای قدرت برای حفظ و تداوم بهره گیری از کالاهای خویش ، علاوه بر استفاده از اهرم زور توسط اوباشان خود ، با گرفتن انواع سفته دست و پای آن بیچاره ها را هم از نگاه قانونی می بستند . تا هیچ گاه فرار نکند .