سخنی با نامزدهای انتخابات

یک: از منظر نفر پنجم از چهار نفر! 

یک/ ۱: صرف اینکه به کسی یا کسانی پول، غذا یا هر چیز دیگری بدهید، دلیل بر این نمی شود که ایشان حتما به شما یا لیست شما رای بدهند، چرا که در فتنه سال هشتاد و اشک، یکی از نامزدهای پرتبلیغ و پرخرج زد و از چهار نفر، پنجم شد! به عنوان مثال این نامزد که لابد معرف حضور همگان هست، گاهی به تمام ساکنین یک روستا یا یک شهر کوچک، غذا می داد، لیکن صرف این قبیل خوش خرجی ها، هرگز باعث نشد که مردم مورد لطف واقع شده، به ایشان رای بدهند. این حالا اسمش بی معرفتی است یا چیست، محل بحث ما نیست. به این نکته حتما دقت کنید. محل بحث ما و مد نظر ما، دقت شماست. عبرت شماست از انتخابات آن سال تلخ و شیرین.

یک/ ۲: در انتخاب افراد ستادتان اصلا عجول نباشید و با رعایت عنصر شایسته سالاری عمل کنید. اگر از یاد نبرده باشید، در انتخابات ۸۸ حتی رئیس ستاد انتخابات نامزد شماره پنج، روز رای گیری، در اوج بی مرامی و لامروتی، به شخص دیگری رای داد! پس ممکن است در صورت اعتماد بی مبنا به افراد، همچین بلایی سر شما هم بیاید. خودتان مراقب باشید.

یک/ ۳: الکی و همین طور هردمبیل پول خرج نکنید، به ویژه اگر پول تان کمی تا قسمتی، مال بیت المال باشد که به طریق اولی، مصداق بارز فعل حرام است. اگر هم پول خودتان است که حتما با علف خرس، باید تفاوتی داشته باشد! حتما از افراد ستادتان، آمار خرج و مخارج را بگیرید تا کلاه سرتان نرود. در فتنه ۸۸ نامزدی وجود داشت که اعضای ستادش، به اسم ناهار دادن به روستایی که کلا ۱۵۰ نفر جمعیت داشت، چیزی نزدیک ۱۵ میلیون تومان از آن بنده خدا تیغ زدند! خلاصه اینکه هوشیار باشید.

 

یک/ ۴: خیال نکنید که اگر ضد انقلاب از گوگوش تا سروش، به نفع شما درآمد، پس حتما پیروز انتخابات خواهید شد. در فتنه ۸۸ نامزدی وجود داشت که بر همین سیاق عمل کرد، حتی دراویش و فرق خاص و خواننده ها و چیزبازها و… هم به طرفداری از وی وارد گود شدند، اما آن نامزد، با شکست خوردن از آرای باطله، نام نیکی از خود برای همیشه تاریخ به جا گذاشت! این نکته را هم دقت کنید. 

و: از منظر اون یکی! 

دو/ ۱: نه خودتان را بزرگتر از نظام تصور کنید و نه توهم کنید که رای دهندگان به شما، از ملت ایران بزرگترند. شما و هواداران تان، لابد زیرمجموعه همین نظام هستید که می خواهید وارد مجلس جمهوری اسلامی شوید.

دو/ ۲: قبل یا بعد از انتخابات، اگر به چیزی اعتراض دارید، حتما از راه قانون بروید و دور و بر آشوب نگردید و الا همان مردمی هم که به شما رای داده بودند، از گردتان متواری می شوند، به گونه ای که دیگر زنده و مرده شما برای مردم، حتی برای هواداران تان بی اهمیت می شود.

دو/ ۳: خیال نکنید که چون داماد فلان جا هستید، پس مردم بهمان جا، حتما باید به شما رای بدهند! باور کنید که زمینه سرور و شادمانی مردم را به طرق دیگری هم می توان فراهم کرد!

دو/ ۴: وزارت کشور و شورای نگهبان، به شما خواهند گفت که رتبه تان چیست. حرف در و همسایه و دوست و رفیق و بی بی سی و… ملاک پیروزی شما نیست، به خصوص که هنوز ساعت رای گیری تمام نشده باشد!

***

و اما گذشته از شوخی -که خیلی هم شوخی نبود نکات بالا- همین که عزم کرده اید بر تنور انتخابات جمهوری اسلامی بدمید، کار مقدسی است. پس نیت تان را خدایی و خالص کنید و از یاد نبرید که شعار بی منطق و خارج از حیطه وظایف یک نماینده ندهید. هیچ چیز برای مردم، شیرین تر از صداقت و روراستی نیست. رمز پیروزی شما می تواند همین راست گویی باشد. اگر هم راهی بهارستان نشدید، در جمهوری اسلامی، قحطی صندلی برای خدمت نیست. شرط است که قصدتان قدرت نباشد و خدمت باشد! گاهی هم بد نیست با خودتان زمزمه کنید که برای همین مجلسی که شما نامزد ورود به آن شده اید، خیلی خون ریخته شده. خیلی خون! مبادا که شرمنده این خون ها شوید که حساب تان سخت خواهد شد