آرمیتا

 امروز وقتی در برخی سایتهای خبری  گشت میزدم   خواندم که ((آرمیتا)) خواب پدر را دیده  و این روزها بهانه پدر را میگیرد  و  دلتنگ اوست ،

بغض گلویم را فشرد که تاب نیاوردم و نتوانستم اشک هایم را بر گونه هایم  رها نکنم .

پیام هایی که فرزندان شهیدان برای این نوشته  گذاشته  بودند را نیز خواندم .

 دلم گرفت !

و پربهانه تر شد دلم برای گریستن .!

 فرزند شهیدی نوشته  بود:

 آرمیتای عزیز ! من  هم در چهلم شهادت پرم به دنیا آمدم و دلم بسیار بهانه  میگیرد ، با آن که 30سال از آن روزها گذشته است .

فرزند شهید  دیگری نوشته بود :

من هم سه ساله بودم که پدرم در شکست حصر آبادن شهید شد.

یا پیام دیگری که تمام واژگان  را به لرزش در می اورد این بود:

من نیز پدرم در منطقه  سر پل ذهاب در عملیات مرصاد  مفقود شد و 20 سال است  انتظار آمدنش را دارم ...

اینها را که دیدم دلم پر شد از دلتنگی وبی تابی !

بغض کهنه  گلویم  ملتهب شد و چشمان خیس مرا وادار به اقرار کرد که هر چه هست  در این سرای دل نهفته است .

  

 نمی دانم آرمیتا  در لحظه شهادت پدرش که  به گفته مادرش در محل شهادتش حضور داشت آن موقع چه گفته و لحظه پرواز را چگونه به خاطر سپرده، ولی فقط می دانم  که پرواز پدر ،فراموش نشدنی ترین لحظه برای آرمیتا خواهد بود  که جاودانه  در ذهنش و در جای جای زندگیش نقش خواهد بست!

رحم کن ای دل شکسته من!

مضراب بیقراری ام دیگر خوش آهنگ نیست. وقتی  می خواهم  با واژه ها زندگی کنم ،

گفتند:  تمام کن این قصه را و با کاروان دل همراه شو!  

 گفتم : پای آمدنم نیست و من  فرو ریخته ام ، هر چند  از فاصله ها گریزانم !

می دانم آرمیتا نیز می خواهد برود ، اما پای رفتنش نیست .

او هنوز دوران خردسالی اش را سپری می کند و بازی با عروسک ها نیز نتوانسته او را از یاد پدر دور نگه دارد که خواب اور را می بیند.

عزیزانم ....آرمیتا!! فرزند شهید داریوش رضایی نژاد می داند که  تمام  فرزندان شهیدان  این سرزمین حرف ها ، غصه ها  و قصه های او را می فهمند و با او همراه و همدلند و با تلنگری در می یابند  شب های آرمیتا چگونه خورشید را به تماشا می نشیند !

 زیرا همه شهدا دلتنگی شان را به دلتنگی های آرمیتا گره میزنند . و ستارگان را به انتظار خورشیــد بــه تماشا می نشینند.

اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی السبیلک