ایران سبز
ایران سبز

ایران سبز

سهمیه ها

دانشگاه که قبول شد، همه گفتند با سهمیه قبول شده! اما... هیچوقت نفهمیدند کلاس اول وقتی می‌خواستند به او یاد بدهند بنویسد "بابا"، یک هفته در تب سوخت...

در ایام اعلام نتایج کنکور سراسری و ورود به دانشگاه‌ها یکی از پربحث‌‌ترین موضوعات بین دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها، موضوع "سهمیه" است! خصوصاً آنها که به هر دلیلی پشت سد کنکور مانده‌اند، به سرعت از این گزینه یاد می‌کنند و شاکی می‌شوند.

جالب‌تر اینکه بین سهمیه‌های مختلف معمولاً سهمیه فرزندان شاهد و ایثارگر بیشتر از دیگر سهمیه‌ها فریاد را از نهاد برخی خارج کرده و از عدالت و هم‌سانی و شرایط  برابر دم می‌زنند. با اینکه خود ما هم نسل سومی و نسل جنگ هستیم اما هیچگاه کسی نیامد قصه سهمیه‌ها را برایمان بگوید. همیشه وقتی فرزند شهید و جانبازی در دانشگاه پذیرفته می‌شد، اولین جمله بعد از خبر قبولی او، این بود که "سهمیه داشته، آن هم چه سهمیه‌ای"!

زیاد بین خبرها و خاطرات مختلف می‌خواندم که در کشورهای غربی به شرکت‌کنندگان در جنگ‌ها - که اگر نگوییم تماماً، اغلب نقش تجاوزگر داشته‌اند- و خانواده‌هایشان، مدال‌های افتخار و احترامات متعدد اهدا می‌شود. این افراد از امکانات ویژه و خاص رفاهی و ... برخوردارند و حتی بزرگداشت آنها برای تمام دستگاه‌ها و ادارات در کشورهایشان یک قانون است!

کشور ما دائماً در جنگی نابرابر بین کفر و اسلام است. هرچند به اعتراف عوامل استکبار، به دلیل اقتدار و ابهت نظام اسلامی دیگر هیچ قدرتی حتی به فکر مبارزه رودررو با این حکومت نخواهد افتاد، اما دشمنی‌ها هیچ پایانی ندارد و ما هر روز علاوه بر آمار شهدای جانباز، شهدایی در عرصه‌های مختلف نظامی و حتی علمی خواهیم داشت.

حال بیش از 30 سال از انقلاب گذشته و به برکت خون شهدا و رشادت جانبازانمان، تنها نظام شیعه اسلامی در سراسر عالم هستی محقق شده، اما... موضوع پیش‌پا افتاده و کاملاً منطقی مانند سهمیه کنکور همچنان لاینحل مانده است.

چه بسیار فرزندانی که حتی پدرهایشان را ندیدند و وقتی از آنها از تصورشان درباره "پدر" سؤال می‌کنی، هیچ‌چیز جز اشک به خاطر نمی‌آورند.

یا فرزند جانبازانی که حسرت آرامش کنار پدر را با وجود داشتن پدر، هنوز در دل دارند. بچه‌هایی که شاید بیشتر از سفر و تفریح، در بیمارستان رشد کرده‌اند و با هل دادن ویلچر و بالا پایین رفتن از تخت‌های بیمارستان پدر بهتر از اسباب‌بازی‌های داخل پارک آشنا هستند.

حال فرزندان این ایثارگران بدون حامی و پشتوانه‌ای عظیم به نام "پدر" بزرگ شده‌اند. سختی‌ها و رنج‌های بی‌پدری یا بیماری پدر را به تنهایی روی دوش‌های کوچک خود حمل کرده و بزرگ شدند. اکنون یکی از مشکل‌ترین دوره‌های تحصیلی خود را در پیش‌رو دارند. اجازه می‌دهید تنها به اندازه آرامشِ بی‌ناراحتی و دردسر "یک روز" تمام دانش‌ آموزان در تمام دوران زندگیشان، برای آنها نیز رفاه فراهم شود؟ 

جشن تولد نوه شهید نوروزی کنار آرامگاه پدربزرگ (فرزند دختری که 7 ماه بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد!)

*نوشته بودند:

دختری سه ساله بود که پدرش آسمانی شد...

دانشگاه که قبول شد، همه گفتند با سهمیه قبول شده!!!

ولی... هیچوقت نفهمیدند کلاس اول وقتی می‌خواستند به او یاد بدهند که بنویسد بابا!...

یک هفته در تب سوخت...

*یادم آمد احتمالاً "آرمیتا" دختر شهید رضایی‌نژاد و "علیرضا" پسر شهید احمدی روشن هم جزء سهمیه‌های کنکور سال‌های بعد هستند.

لطفاً تصویر ترور "پدرِ آرمیتا" و تصور "علیرضا" از پدری که از خانه خارج شد و دیگر هیچ‌وقت بازنگشت را از ذهن آنها بردارید تا راحت و با کمال آرامش بزرگ شوند و البته به راحتی وارد دانشگاه‌ها شوند.

راستی چقدر بود سهمیه خانواده‌های شهدا؟؟

کسی حاضر است لذت و غرور پدر داشتن را با سهمیه کنکور یکی از این فرزندان شهدا معاوضه کند؟؟

نظرات 4 + ارسال نظر
محمدرضا دوشنبه 17 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 17:50 http://mohebolreza.mihanblog.com

سلام بزرگوارممنون ازحضورتان باافتخارلینک شدید
التماس دعا
یاامام رضاع

التماس دعا

مرضیه چهارشنبه 19 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 08:31 http://shab-e-barani.mihanblog.com/

سلام
اینکه پر واضحه کسی حاضر نیست لذت و غرور پدر داشتن را با سهمیه کنکور یکی از این فرزندان شهدا معاوضه کند؟؟ اما چه تفاوتی هست بین کودکی که پدرش توی راه محل کارش بر اثر تصادف فوت می کنه با کسی که پدرش توی جبهه شهید می شه؟!
مگه از نظر خدا و احادیث هر دوی اینها شهید نیستند؟! پس چرا اولی چندین سال باید بدوه تا شاید اندک پولی بهش بدن اونم با منت و صد تا ...( به ویژه اگر کارگر باشه)
سراغ دارم بچه های اینجوری. خیلی زیاد...
همیشه دلم برای اینجور بچه یتیم ها خیلی بیشتر می سوزه تا فرزند شهیدهایی که خیلی راحت به همه چیز می رسن...

این نکته انجرافیش بود ؟؟؟

مسعود چهارشنبه 19 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 12:25

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من دوشنبه 16 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 14:42

عذر میخواهم ولی به این نکته هم فکر کنید. که کسی که درس را خوب نخوانده به هردلیلی وقتی وارد دانشگاه می شود باز هم درست درس نمی خواند چون اصلاْ ضعیف است بعد از اینکه فازغ التحصیل شد باز هم با سهمیه وارد کار میشود و کار را نیز اشغال می کند. درس را که درست نخوانده است از نظر روانی هم به دلیل داشتن مشکل نداشتن پدر کاملاْ طبیعی نیست. بعد نمی تواند درست کار کند و گند می زند به سیستم. چند اتفاق کوچک می افتد. مثلاْ مهندس یک شرکت دولتی میشود ولی طراحی را غلط انجام میدهد و باعث مرگ چند نفر میشود و داغ پدر داشتن را بر دل چند بچه دیگر می گذارد. از طرف دیگر باعث می شود آدم با لیاقت که صبح تا شب پدرش سگ دو زده تا بزرگش کند و شاید هم خودش هم از بچگی سر کار رفته عقده ای شود و خودش را حلق آویز کند. عزیزم بهتر نیست از همان اول دیه آن عزیز از دست رفته که در راه میهن و اسلام جان خود را فدا نموده است بپردازیم و مستمری اندکی به آنها بدهیم. اینجاست که یاد نکته ای می افتیم. اگر دیه بدهیم آن آدم همیشه از ما طلبکار خواهد بود و مخالف نظام خواهد شد ولی اگر آن آدم را جایی بگذراییم که حقش نیست همیشه از ما ممنون خواهد بود و حاظر است حتی آدم بکشد تا ....... خسته نباشی اول فکر کن بعد حرف بزن.

ممنونم از جواب قشنگتون
ولی خوب نیست آدم اینقدر مغرور باشه
من
من
من
من
شما یا خود بزرگ بین یا هنوز من نشدی
خوش به سعادتتان

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.