انتخاب اصلح

یادمه توی اون روزهایی که همه در تلاش بودند تا خودشون رو به شهرهای مختلف برسونن و خودشون رو نشون بدهند..
و یا اون روزهایی که همه مدعی بودند و برنامه هاشون رو اعلام میکردند..
 یا بیایم جلوتر..
توی اون روزهایی که همه دورخیز کرده بودند تا برای ثبت نام ریاست جمهوری حضور جدی پیدا کنند...
یا وقتی با خوشحالی شناسنامشون رو به خبرنگارها نشون میدادند..
و یا این روزهایی که در حال دادن وعده های پشت سر هم هستند.........

یکی از اینها توجهم رو جلب کرد..
اون یه نفر اصلا دوست نداشت بیاد..
وقتی به اون یه نفر گفتند میای یا نه؟! گفت هنوز با خودم به نتیجه نرسیدم..
اون یه نفر برای اومدن یه آرمان دیگه ای تو سرش داشت..
اون یه نفر وقتی خبر حضور بعضی هارو تو دقایق آخر شنید تنها به وزارت کشور رفت...

وقتی اون یه نفر نشسته بود برای ثبت نام، خیلی از خبرنگارها و عکاس ها جلوش جمع شده بودند،اون برخلاف اغلب کاندیداها اصلا توجهی به دوربین ها نداشت، وسطای کار ثبت نام بود که صدای خبرنگارها در اومد: آقای جلیلی شناسنامتون رو نشون بدید! آقای جلیلی دوربین رو نگاه کنید! معلوم بود عمدا توجه نمی کنه... اون حتی برای مصاحبه به سالن کنفرانس نرفت و همون طور که تنها اومده بود،تنها رفت..

اون یه نفر وقتی به سفر های استانی میره و وقتی براش شعار میدن،نگاه آروم خجالت زده اش یه دنیا حرف با خودش داره..
یا وقتی اومده بود دیار ما و رو صحن گلزار شهداء قدم میزد.. سخت نگاهش رو زیر نظر داشتم.. همه دورش کرده بودند و باهاش این طرف و اون طرف میرفتند.. نزدیکش شدم ببینم چی میگه.. زیر لب میگفت: از محضر شهداء استفاده کنید،حواستون به شهداء باشه،پاتون رو روی گلزار شهید نذارید..

عشق نوشت: حاجی، خیلی وقت بود دلم تنگ شده بود که مسئولی رو ببینم و با دیدنش یاد شهداء بیوفتم... نمیدونم چرا؟! ولی وقتی دیدمت باهات تا ته مقاومت جانانه دهه 60 رفتم و برگشتم.. و دلم قرص و محکم تر از قبل شد.

تا الان فقط در حد کلان صحبت کرده و کمتر به مصادیق و جزئیات پرداخته...
وعده های واهی و شعار الکی نداده..
اون یه نفر برای رای جمع کردن دست به هرکاری نزده و هر حرفی رو هم نزده..